Ik moest deze morgen in hartje Brussel zijn voor het werk, dus nam ik de trein, iets wat ik eigenlijk nooit doe en al helemaal niet tijdens het spitsuur.
En ja, er ging een heel nieuwe wereld voor me open... Eentje waar ik liever NOOIT MEER deel van moet uitmaken!
's Ochtends zaten er een tiental ambtenaren achter me in de wagon zo'n plezier te maken alsof het een bende kleuters betrof die op schoolreis mocht naar Plopsaland. Door hun overenthousiasme en laag niveau geklets wilde ik er liever niet aan denken dat deze mensen het dagelijks bestuur van ons land grotendeels in handen hebben. Tevergeefs echter...
En ja, op de terugreis naar huis - 's avonds, opnieuw tijdens de spits - had ik alwéér het 'geluk' om naast een stelletje ambtenaren te zitten, deze keer echter drie stuks om precies te zijn.
Hun conversatie begon interessant: iets over een dringende nota van een Belgische minister. "Jaja, soms krijg je gevoelige informatie onverwacht uit rechtstreekse hoek", dacht ik bij mezelf.
Maar daar stopte het niet bij... de dame in kwestie ging lustig voort met luidkeels praten zodat iedereen het horen kon. Over haar man die gisteren weer eens voor de tv in slaap was gevallen en pas om 5u40 in bed was beland, om een halfuurtje later alweer te moeten opstaan deze morgen. En over haar kinderen, Jens en Liesje, die eigenlijk helemaal niet graag naar de school gaan waar ze momenteel de banken slijten.
Ook over de fuif die zij en haar man binnenkort - naar jaarlijkse traditie intussen - organiseren, werd duchtig gecommuniceerd, onbedoeld gedeeld met alle andere passagiers van de wagon. Ja, ze begon zelfs details te vertellen over haar persoonlijke Facebookaccount: dat ze recent een vriendin van vroeger had teruggevonden en dat ze wel eens vervelende 'gifts' kreeg van mensen die ze eigenlijk niet als haar vrienden beschouwt.
En weet je wat ze toen zei? "Zo'n Facebook is eigenlijk een schending van je privacy, want opeens komt iedereen vanalles over je te weten zonder dat je daarom gevraagd hebt."
Ik dacht haar te zeggen dat het met een treinwagon al even erg gesteld is, of misschien zelfs nog erger... maar ik heb wijselijk gezwegen en ben van de trein gestapt. Zonder dat iemand te weten is gekomen wie ik ben, zonder dat ik mijn privacy zomaar te grabbel heb gegooid in een overvolle treinwagon.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten