Voor zij die nog twijfelen... de film is een mix van 'Star Wars', 'Pocahontas' en 'Independance Day'.
In 'Avatar' creëert Cameron een geheel nieuwe wereld: Pandora, thuisbasis van talrijke immens gevaarlijke beesten, een overweldigende natuur en een ras humanoids, de Na'vi.
Ex-korporaal Jake Sully kruipt er als plaatsvervanger van z'n overleden broer in de huid van een avatar, een artificieel gecreëerde Na'vi waarin Jake's bewustzijn kan worden gedownloaded, via dewelke hij het vertrouwen van de plaatselijke Na'vi tracht te winnen.
De mens zou immers de mens niet zijn als hij zijn zinnen niet zou gezet hebben op de natuurlijke rijkdommen van de planeet Pandora, die hij ten koste van alles wil veroveren, zelfs als dat de dood van de Na'vi moet betekenen.
Maar dan wordt Jake verliefd op de mooie Neytiri én het leven dat de Na'vi op Pandora hebben, compleet in harmonie met de natuur en elkaar.
Wanneer kolonel Quaritch en zijn manschappen die harmonie in hun vliegende tuigen danig beginnen te verstoren en de Na'vi met geweld uit hun vertrouwde habitat verjagen, neemt Jake het initiatief en leidt hij de opstand van de Na'vi tegen hun onrechtmatige bezetters, met een zeer spectaculaire clash tot gevolg.
Toegegeven: 'Avatar' bevat heus wel wat Amerikaanse clichés. En ja, voorspelbaarheid is vaak troef. Maar in welke grote kaskraker heb je dit niet?
Eens opgeslokt door de schoonheid van de planeet Pandora en het leven aldaar, kijk je hier gelukkig snel doorheen. Want ja, 'Avatar' predikt zaken als harmonie met de natuur en liefde voor elkaar, verpakt in een haast ongeëvenaarde fantasiewereld vol schoonheid en kracht. Kortom: een ideaalwereld, zoals wij deze op Aarde nooit meer zullen kennen en wel door onze eigen stomme schuld.
Als ik mocht kiezen, ging ik meteen op Pandora wonen, in bovenstaande avatar. Of nog beter: als een echte Na'vi...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten